اربعین( به قلم بابام)

با تشکر از ابوالفضل بخاطر در اختیار گذاشت فضای وبلاگش برای نوشتن یک متن

اربعین سالارو سرور شهیدان دو عالم حضرت اباعبدالله فرا می رسد و مظلومیت این مخلوق برتر دوباره قلب هر انسان آزاده ای را می فشارد

بی آبی کودکان  . زجر و اندوه مادران . داغ شهداء از نوزاد تا بزرگسال .اسارت و توهین به با ارزش ترین خاندان تاریخ. شکستن دل کسی که آخرین فرستاده خدا او را دوست می داشت و عزیز و بزرگوار می شمرد و هزاران مطلب تامل برانگیز دیگر ... کدام دین و ایین ظلم به زنان و کودکان را ارج می نهد کدام سلوک کشتن را در ماه حرام روا می داند .

امید تمام ازادگان ازاده اندیش بر رو ی یک نکته تکیه دارد و آن ظهور امام منجی و رهایی بخش است که در تمام ادیان الهی تاکید شده است.

توسل به اهل بیت پیامبر پلی است برای تقرب به درگاه ایزد منان زیرا خداوند در زمین انسانهای را قرار داده است تا منشاء خیر برای سایرین باشند و این از صفات رحمانیت باری تعالا است

در تاریخ نقل است که پرچم حضرت ابوالفضل ع را جز اموال غارت شده  به شام بردن وقتی یزید چشمش به آن پرچم افتاد عمیقا آن را نگاه کرد و چندین بار از روی صندلی اش بلند شد و نشست سوال کردند دلیل این شگفتی چیست یزد در جواب گفت این پرچم در کربلا به دست چه کسی بوده است گفتند: به دست برادر حسین ع که نامش عباس بوده و پرچم دار سپاه بوده است

یزد گفت خوب به پرچم بنگرید. می بینید که تمام قسمتهای آن از پارچه گرفته تا چوب آن بر اثر اصابت تیرها و سلاحها دیگر که به آن رسیده آسیب دیده است . بجز دستگیره آن که کاملا سالم مانده است که حکایت از اصابت تیرهای فراوان بدست پرچمدار بوده است ولی او پرچم را رها نکرده است ...

منبع : داستان دوستان ج۲ ص۲۳۴